មានចំណង់ជើងនៅក្នុងសារព័ត៌មានមួយសរសេរថា ការ៉ុតអាចការពារជំងឺមហារីកក្បាល និង មហារីកក។ ការស្រាវជ្រាវថ្មីៗមួយបានឲ្យយោបល់ថាការបរិភោគបន្លែមើមស្រស់ៗ (ការ៉ុត) ប្រាំឬប្រាំមួយមើមក្នុងមួយថ្ងៃអាចព្យាបាលលឺកូប្លាកឿ ជាលិកានៃជំងឺមហារីកដែលកើតឡើងនៅមាត់និងបំពង់ក។
មិត្តខ្ញុំម្នាក់ឈ្មោះយ៉ូឌីតបានទិញម៉ាស៊ីនកិនមើមការ៉ុតដែលអាចធ្វើមើមការ៉ុតឲ្យទៅជាទឹកការ៉ុតមួយភ្លាម។ ថ្ងៃមួយខ្ញុំបានសួរនាងថា តើអ្នកអាចផលិតទឹកការ៉ុតបានប៉ុន្មានពីមើមការ៉ុតប្រាំដើម ?ភ្នែកនាងសំឡើងយ៉ាងមុត ហើយឆ្លើយថា ជាមួយនិងម៉ាស៊ីននេះ ខ្ញុំអាចផឹកការ៉ុតពីរទៅបីគីឡូរៀងរាល់ថ្ងៃ! ។
តើនេះគឹជាយោបល់ល្អឬទេ ?
វាជាការពិតណាស់ដែលថា បន្លែគឺផ្នែកដ៏សំខាន់ នៅក្នុងចំណីអាហារ ដែលផ្ដល់សុខភាពល្អ។ ហើយវាក៏ជាការពិតផងដែរ ដែរថាបន្លែមានតួនាទីសំខានក្នុងការការពារនិងជំងឺផ្សេងៗ។
ប៉ុន្តែ តើបន្លែមួយមុខ៣គឺឡូរៀងរាល់ថ្ងៃឬយាងណា ?
រាងកាយរបស់ យ៉ូឌីត ពិតជាមិនអាចទ្រាំទ្របានឡើយ ។ ស្បែកររបស់នាងទទួលយកពណ៍លៀងដែលបណ្ដាលឲ្យឈឺ។ នាងមានជំងឺរលាកថ្លើមដ៏គួរឲ្យភ័យខ្លាច នាងប្រញាប់ប្រញាល់ទៅជួបវេជ្ជបណ្ឌិត។
លោកវេជ្ជបណ្ឌិតបានពន្យល់ថា ការ៉ុតមានពណ៍លឿងទឹកក្រូច ដែលងាប់ទៅដោយជាបេតាការ៉ូទីន។ សារពាងកាយក៏ផ្ទុកនូវសារជាតិនោះមួយចំនួនដ៏សមស្របដែរ ប៉ុន្តែ ចំនួនដ៏ច្រើនហួសហេតុនោះ ត្រូវបានយកទៅស្តុកទុកនៅក្នុងថ្លើម ក្នុងស្បែក និងក្នុងរំអិលភ្នាស ដែលធ្វើឲ្យមានពណ៍ការ៉ុត។ ការពិសោធន៏បែបនោះកែតម្រូវនាងឡើងវិញបានមួយរយៈ ។ ប៉ុន្តែយើងជាមនុស្សតែងតែធ្វើការខុសឆ្កងជាច្រើន។ ការរកឃើញដ៏ច្រើនលើសលប់ និងការប្រញាប់ប្រញាល់ដោះស្រាយបញ្ហាសុខភាពដ៏ស្មុកស្មាញសឹងតែមិនអាចទប់ទល់បាន។ មុនក្លាយជាអ្នកចូលចិត្តការ៉ុត នាងយ៉ូឌីត ចូលចិត្តបរភោគ អង្ករសំរូប ស្រូវសាឡី ទោះជាយ៉ាងនេះក៏ដោយបន្ទាប់ពីបបរ និងនំបុ័ងស្រូវសាឡី ជាច្រើនខែមក នាងបានប្រុងប្រៀបនឹងផ្លាស់ប្ដូរ។ ការ៉ុត បន្លែ និងផ្លែឈើពណ៍លឿងដទៃផ្សេងទៀតមានជាតិបេតាការ៉ូទីនច្រើន ជាសារធាតុដែលបានចាប់ផ្ដើមផ្លាស់ប្ដូរពណ៍ស្បែករបស់នាងយ៉ួឌីត។ បេតាការ៉ុទីនដែលសេរីរាង្គបំផ្លាស់ប្រែឲ្យទៅជាវីតតាមីនអានោះ គឺជាសារធាតុមួយ ដែលកើតឡើង ដើម្បីការពាររាង្គ កាយប្រឆាំងជំងឺមហារីក ក ផ្សេងៗផងដែរ ។វីតាមីនត្រូវគេបែងចែកជាពីរពួកសំខាន់ៗ ពួកដែលរលាយក្នុងទឹក និងពួកដែលរលាយក្នុងខ្លាញ់។ វីតាមីនដែលរលាយក្នុងទឹក (បេកំប្លេក និងសេ) មិនមែនជាវីតាមីន ដែលគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៏នោះទេ ព្រោះបើមានចំនួនច្រើនហួស វាអាចត្រួវបានសំអាតទៅតាមតម្រងនោម។ ប៉ុនែ្ត វីតាមីនដែលរលាយក្នុងខ្លាញ់ (អា ដេ អឺ និងកា) ជាផ្នែកមួយផ្សេងទៀត។ បរិមាណដែលលើសពីការប្រើប្រាស់មិនអាចបញ្ចេញចោលបានទេ។ ក្នុងបរិមាណដ៏ច្រើនលើសពីសេចក្ដីត្រូវការ វីតាមីនអា ចាប់ផ្ដើមមានសកម្មភាពដូចជាជាតិពុល ហើយអាចបណ្ដាលឲ្យឈឺក្បាល ឈឺសន្លាក់ ធ្វើឲ្យស្បែក និងជ្រុះសក់។ ដោយសារតែជាតិពុល ដ៏មានអំណាចនេះហើយ ទើបសព្វថ្ងៃនេះមានច្បាប់មូយកំណត់អំពីចំនួនវីតាមីនអា និងវីតាមីនរលាយក្នុងខ្លាញ់ផ្សេងៗទៀត ដែលគេប្រើប្រាស់បន្ថែមនោះ។
ដូច្នេះ បេតាការ៉ូតូនល្អ ប៉ុន្តែបើប្រើវាច្រើនពេក វាមិនល្អប្រសើរជាការចាំបាច់នោះទេ។នេះគីជាដំណឹងដ៏ពិបាកសម្រាប់ពិភពលោកនាសម័យនេះ។ មនុស្ស គេធ្វើអ្វីៗសឹងតែលើសកំណត់ទាំងអស់ គេបរិភោគច្រើនពេក គេផឹកច្រើនពេក គេជក់បារីច្រើនពេក គេបានចំណាយលុយច្រើនពេក គេជប់លៀងច្រើនពេក។ រីការចេះប្រមាណឲ្យមានតុល្យភាពទៅលើចំណីអាហារជាគំនិតគេគួរតែនិយមចូលចិត្តជាច្រើនអស្ចារ្យដូចគ្នាដែរ។ លើសពីនេះទៅទៀត យើងក៏រស់នៅក្នុងសង្គមតក់ក្រហល់ដែលចង់ធ្វើអ្វីៗឲ្យបានទាន់ចិត្ត ហើយដែលពិបាកនឹងទទួលយល់ថា សុខភាពល្អភ្លាមៗមិនអាចរកបាននោះផងដែរ។ មនុស្សយ៉ាងច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់ចូលចិត្តទទួលយកការនិយមថ្មីៗ ដែលបានឮតាមប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ។ នៅពេលដែលខ្ញុំធ្វើជាទីប្រឹក្សាសាធារណសុខាភិបាល ខ្ញុំបានទទួលទូរសព្ទ័ជាច្រើនពីអ្នកសារព័ត៌មានពួកគេបានព្យាយាមឲ្យខ្ញុំនិយាយដូច្នេះ មែនហើយ ការបរិភោគសណ្ដែកបណ្ដុះបីខាំរៀងរាល់ថ្ងៃ នឹងជួយធ្វើឲ្យបេះដួងរឹងមាំ ឬក៏ថា លេបថ្នាំគ្រាប់សារាយសមុទ្រពីបីគ្រាប់ នឹងធ្វើឲ្យសម្រាន្តលក់ស្រូល។ គ្មានអ្នកណាចង់ដឹងពីដំណឹងរបស់ខ្ញុំ ដែលស្ដីពីសុភវិនិច្ឆ័យនៃតុល្យភាពខាងចំណីអាហារដែលសរីរាង្គកាយត្រូវការនោះឡើយ។ ខ្ញុំដឹងភ្លាមថា ទោះបីខ្ញុំកំពុងបានផ្ដល់ឲ្យគេនូវរបស់ដ៏ត្រឹមត្រូវ ដូចជាសុខភាពល្អ និងវិធីរស់នៅដោយមានតុល្យភាពក៏ដោយ ក៏គេមិនបានចាប់យកចំណងជើងអត្ថបទ ទស្សនាវដ្ដី (ទោះបីជាទស្សនាវដ្ដីសុខភាពក៏ដោយ) របស់ខ្ញុំ ឬក៏បង្កើតជាគុណប្រយោជន៏នៅផ្សារផលិតកម្មអាហារថ្មីៗណាមួយនោះឡើយ។
សរីរាង្គកាយរបស់មនុស្សអាចទ្រាំទ្រនឹងបរិមាណច្រើនហួសហេតុនៃសារធាតុណាមួយបានយ៉ាងយូរទោះបីជាការ៉ុត៣គីឡូក្រាមក្នុងមួយថ្ងៃក៏ដោយ! ប៉ុនែ្ត រឿងដ៏សំខាន់បំផុតនោះគឺ តុល្យភាព មិនមែននៅលើអ្វីដែលយើងបរិភោគប៉ុណ្ណោះទេ គឺនៅលើរបៀបរស់នៅទាំងស្រុងរបស់យើង ដែលវាជាគន្លឹះនៃសុខភាពល្អ និងភាពរីករាយជានិរន្ដរ៍៕ ដកស្រង់ចេញពីសៀវភៅ ជីវិតថ្មី ដោយលោក ហែម-ហួន (សូមរងចាំអានអត្ថបទផ្សេងៗដែលទាក់ទងទៅនិងការអបរំសុខភាព)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.png)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
